Dit artikel verscheen in Noorderland 2017-5.
Tekst en fotografie: Cora Westerink
Zes Groningers die elkaar niet of nauwelijks kenden. Vijf staan er in het adresboekje van Dorine Folkerts uit Nieuwolda en zij zag een overeenkomst. Ze hebben stuk voor stuk op een bepaald moment in hun leven een knop omgezet, soms heel bewust zelf, soms gedwongen door de omstandigheden. Ze kozen voor het verwezenlijken van dromen en zijn er uiteindelijk gelukkiger door geworden. Nieuwsgierig naar de verhalen nodigden wij deze vrije vogels uit aan de tuintafel van Dorine. Stof tot praten genoeg.
Lang geleden kwam Andrea Oostinga (48) al eens met de imkerij in aanraking, bij een honingzemerij in Pieterburen. Het leven van een bijenvolk intrigeerde haar toen ook al, maar het was iets voor later, ooit. Nu, verder in de tijd, werkt ze als adviseur arbeidsmarkt voor de sociale dienst van drie gemeenten. Een intensieve baan waarbij ze mensen vanuit een uitkering weer aan het werk helpt in de sectoren zorg en welzijn en de schoonmaakbranche. Een combinatie van veel plezier, veel geduld en soms een teleurstelling. Geen probleem, zolang ze zorgt voor een goede balans.
Haar keerpunt kwam in 2006. In een relatie met een man die haar tegenpool was, een "hoofdman" tegenover een "hartvrouw", zoals ze het zelf beschrijft. 'Ik merkte dat ik steeds meer de behoefte kreeg aan zelfonderzoek, persoonlijke ontwikkeling. Ik volgde cursussen, vond mijzelf, maar mijn relatie hield geen stand, we waren te verschillend.'
Andrea koos bewust voor vrijheid en is om die reden happy single. Het nemen van een bijenvolk paste daar ook bij. 'De bij staat voor vrijheid, ondanks dat ze deel uitmaakt van een collectief. Als ik ooit nog eens een echte imkerij zou beginnen, zou ik die "de vrije bij" noemen. Ik heb geen huisdieren, omdat ik veel weg ben, maar bijen houden kan prima, die redden zich heel goed zonder mij!'
Andrea voelt zich sterk verbonden met en verantwoordelijk voor onze planeet, is om die reden biologisch-dynamisch (BD) imker. Ze houdt haar bijen in topbarhives, waarbij het imkeren meer gericht is op de natuurbeleving dan op het winnen van honing. 'Het gaat slecht met de bij, dat is algemeen bekend, maar mensen realiseren zich nog onvoldoende dat de bij echt onmisbaar is voor onze voedselketen. Ook daarom houd ik bijen, ik draag zo mijn steentje bij.' Kort geleden kocht Andrea zelfs een stuk grond dat ze gaat omtoveren tot een bijenweide. Ze zaaide er een speciaal mengsel van nectarrijke drachtplanten. 'Daar krijg ik dan vragen over en dat is mooi, want dan kan ik het uitleggen. Ken je het Idylle-project van de Vlinderstichting? Mooi initiatief: vlinder- en bijenveldjes op verloren stukjes grond. Daar wordt Nederland mooier van en het is goed voor de bijen. Ja, ik voel echt de noodzaak om meer besef te kweken, mijn kennis uit te dragen.'
